Author Archives: sigrun lobst

…it goes on…

foto

fijn, om te zien, dat je projecten leven, ook als je er nog maar op een afstand bij betrokken bent.
Avonturis in Maassluis wordt boven verwachting goed bezocht. met alle problemen die daar bij behoren, maar toch… het leeft!

Nieuwe eervolle functie

springzaad

Er zijn dingen, die je duidelijk maken, dat je volwassen bent… Sinds kort maak ik deel uit van een bestuur. Sinds vandaag met een officiële functie: secretaris. (dat had ik vanmorgen in de trein naar Driebergen nog niet bedacht..) Het bestuur van Springzaad. Deze organisatie, waarvoor ik vanaf haar oprichtingsmoment veel warme belangstelling voel, ondergaat op dit moment een metamorfose: van een ‘vormloze’ netwerkwerkorganisatie naar een formele, ambitieuze stichting.
Een bestuurder. Ik herinner mij precies met hoeveel eerbied ik de eerste keer in aanraking kwam met bestuurders: de drie dames van het Speeldernisbestuur in 2000. Door de jaren heen bestudeerde ik nieuwsgierig taal, sfeer en cultuur van verschillende besturen. Een hele nieuwe wereld! En wat een serieuze, deskundige, verantwoordelijke autoriteiten, die bestuurders…. Nu 14 jaar later voelde ik me klaar voor een eigen bestuursfunctie. Dan wel in een speelse organisatie, want met dat volwassen zijn, dat valt nog wel mee….

Boomfeestdag Maassluis

boomfeestdag arno

Gelukkig droog. Gelukkig zon. Toch valt het niet mee in de stevige wind langs de Nieuwe Waterweg een grote boom overeind te zetten, lijkt mij. De kinderen gaan ervoor en planten ruim 20 grote hoogstam fruit- en andere bomen in de nieuwe natuurspeeltuin in Maassluis. Samen met de wethouder en ander hulpjes….

Nieuw uitzicht voor meeuwen in Maassluis

1401 overview

Alle meeuwen kennen ondertussen deze plek in Maassluis. Regelmatig komt daar vette buit naar boven, als die gele kraan weer draait… en straks kennen ook de padden, kikkers en dus ook de reigers wat nu nog een geheimpje is… Nu is het wachten op beter weer, vorst of zon om het werk af te kunnen maken.

Start werkzaamheden Maassluis

131106 msluis

Nog nooit zo snel gestart met een project. De eerste participatiebijeenkomsten vonden in maart 2013 plaats en vandaag is het werk officieel gestart. Doel: opening lente 2014.
GKB groep uit Barendrecht gaat de aanleg voor hun rekening nemen. Op de kraan zal Arno Kraaijeveld zitten, die ik ken sinds wij samen in de zandbak speelden… Die zandbak, die later Speeldernis ging heten, bijna 12 jaar geleden.
Vandaag zijn we begonnen aan een nieuw avontuur. Deze Platanen, die kort geleden voor een bouwproject in Maassluis moesten plaats maken zullen daarin een hoofdrol gaan spelen.

Aardkundig fenomeen

1311 erosie

Op Tiengemeten mochten wij dit jaar getuigen zijn van een indrukwekkend vormgevend proces. Bijna 19.000 bezoekers hebben afgelopen seizoen gespeeld en genoten in SN10G. Een groot deel daarvan heeft stiekem een souvenir mee naar huis genomen: modder aan (en in) je broek… (Hoeveel kilo’s zullen dat niet uiteindelijk zijn…)
Toen de eerste kinderen in de lente de formule kleihelling + water = glijbaan ontdekten zagen we het al aankomen…dit is nou speelnatuur op zijn top: natuurlijke materialen + kinderlijke inventiviteit = speelplezier!!! En nee, we gaan de gaten niet dichten

Ontstaan en vergaan, kikkerdril en kikkermummie….

kikkerdrill

Tijdens één wandeling door Speelnatuur op Tiengemeten ontstaat een diepzinnig gesprek over leven en dood. Alle nodige illustraties kom je al spelende tegen: dikke klonten kikkerdril wachten op het goede moment, om het proces van kikker-wording zichtbaar te maken; nog liggen de eitjes stil en blijkbaar levenloos in de lentezon, maar als je heel goed kijkt….. Op de kant van dezelfde sloot wordt met een geschrokken ‘getsie’ het andere uiteinde van het kikkerleven ontdekt en nieuwsgierig bestudeert: een zeldzame kikkermummie wacht op haar verhaal, dat in een bewogen kinderbrein zich ontspint…

kikkermummie

Tweede ontwerplab Maassluis

2de ontwerplab01

Tijdens het 2de en laatste ontwerplab met Bureau Omgeef gingen kinderen, vertegenwoordigers van verschillende organisaties en ambtenaren gezamenlijk aan de uitwerking van een bepaald onderdeel van de nieuwe natuurspeelplaats. Er werd veel gelachen en zijn er bijzondere oplossingen en plekken verzonnen…

Veel boeiende input en nu mag ik aan de slag…
Maar eerst moeten nog een aantal randvoorwaarden, zoals beschikbaarheid water duidelijk worden.

Een hele uitdaging te werken aan het verwerkelijken van zo veel enthousiaste kinder(en grote kinder)dromen… Heb er veel zin in!

2de ontwerplab02

Bezorgde ouders op een groen schoolplein

130409 paradijsvogel

Vanavond ging ik een korte lezing houden en mijn mening inbrengen op een ouderavond bij basisschool de Paradijsvogel in Ypenburg. De directie heeft alle ouders uitgenodigd voor een discussie over het nieuwe groene schoolplein. Aanleiding zijn een aantal ongelukken op dit plein en zorgen, die ouders zich maken rond veiligheid en schoonheid van hun kinderen. Mijn collega Jan van Schaik, die dit plein heeft ontworpen en aangelegd vroeg mij of ik erbij wilde komen, als ‘extern deskundige’.

Het wordt een avond vol emotionele, maar ook goed inhoudelijke uitingen en betogen van zowel bezorgde ouders, als bezielde leerkrachten. Het gaat over risico en uitdaging, verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid, beleid en dagelijkse protocollen, je rol als ouder en je rol als school in de opvoeding en ontwikkeling van een kind, wederzijdse verwachtingen. En over de kinderen zelf.
De school pakt dit in mijn ogen perfect aan: zij praten veel met de kinderen, de leerkrachten klimmen zelf op de toestellen, om te ervaren, wat de risico’s zijn en begeleiden de kinderen bij het ontdekken en leren kennen van het plein en hun eigen grenzen en vaardigheden; en ze hebben dapper de ouders voor dit gesprek uitgenodigd en gaan de discussie niet uit de weg.
Het is een waardevolle avond voor iedereen, maar vooral de kinderen.

Natuurlijk kunnen niet alle vragen beantwoord worden en is niet iedereen het met elkaar eens, maar het bewustzijn voor de (grenzen van de) gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de ontwikkeling van de kinderen niet alleen maar nu, maar vooral met oog op hun toekomst is weer een stapje gegroeid.

Wat bij mij blijft hangen zijn vragen, die veel eerder beginnen en veel verder gaan:
Hoe komt het, dat we 600 kinderen op een schoolplein van 500 m2 laten spelen?
(niet tegelijk, maar 120 per keer zijn ook heel wat op dat moment en 600 op een dag voor een tuin moeilijk te verteren…)
En wat blijft van de ideeën van speelnatuur over op een dermate compacte plein?
Zijn er grenzen aan de ontwerpmogelijkheden voor “groene schoolpleinen”?
Hoe komt het, dat er ouders zijn, die het zo belangrijk vinden, dat hun kinderen in witte kleding naar school (en weer terug) gaan? Zo belangrijk, dat de kinderen niet op het nieuwe schoolplein mogen spelen?
Hoe komt het, dat mensen de momentane veiligheid van het kind belangrijker vinden, dan zijn ontwikkelingskansen voor de toekomst?